به اندازه بچه ای یک ساله فعل خواستن را صرف می كنيم؟

 توماس جی. واتسون می گوید:
"می خواهید فرمولی برای موفقیت به شما بدهم؟
خیلی ساده است.
«نرخ شکست خود را دو برابر کنید.»

 شما به شکست به عنوان دشمن موفقیت می نگرید.
ولی اصلاً اینطور نیست.
شاید شکست شما را دلسرد کند یا شاید از آن چیزی یاد بگیرید.
پس پیش بروید و اشتباه کنید.
هر کاری می توانید بکنید.

 باید به یاد داشته باشید که آنجا جائی است که موفقیت را خواهید یافت.

 اگر می خواهید موفق شوید باید شکست بخورید. باید شکست بخورید، شکست، شکست و شکست.

 شکست راه رسیدن به موفقیت است. آنقدر باید زمین بخورید تا راه رفتن را یاد بگیرید.

 همه ما زمان كودكی را گذرانده ایم! شايد به ياد نیاوریم ولی کافی است به كودکی حدود يک ساله نگاه كنيم كه تلاش می کند خواد راه برود.

 مدام زمين می خورد، بلند می شود، دوباره زمين می خورد و ...
آيا ناراحت می شود؟
آيا راه رفتن را ترک می كند؟
انسان در كودكی هدف را راه رفتن قرار می دهد و تا راه نرود، دست از تلاش برنمی دارد.

 در كودكی از لحاظ جسمی بسیار ضعيف بوديم ولی از لحاظ «خواستن» بسیار قوی!

 چرا حالا كه از لحاظ جسمی و ذهنی خيلی خيلی كاملتر شديم، خواستن، اراده و ميلمان به موفقيت كمرنگ شده است؟

بياييد مثل همان دوران شيرين بچگی، با یک یا چندبار افتادن قافيه رو نبازيم.

کانال تلگرامی ما

https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg